CÖMERTLİK

Tanrı sevgiyi herkesten daha cömertçe verir.  Bizler küçük dünyasal takıntılarımızdan, sürekli “ben, ben, ben” demekten kurtulmalıyız. Nesnelerin önündeki, bütünün önemini gösteren, bizleri gözü doymazlıktan ve rekabetçilikten kurtaracak asıl noktaya odaklanmalıyız.

Bir an için sakin bir şekilde oturup gökyüzünün, yıldızları yada denizlerin büyüklüğüne odaklanın, o zaman zihniniz sakinleşecek ve bu muazzam büyüklüklerle kalbiniz coşku ile dolacaktır.

Yine bir karşılık beklemeden cömertçe ya da  şefkatle sadece icra edebilmiş olmanın hazzını duymak için  yaşadığınız eski bir tecrübenizi hatırlamak ve onun üzerinde odaklanmak da unutmuş olduğumuz engin iyilik duygusunun içinizde yeniden canlanmasına sebep olacaktır.

Hoşunuza giden ya da gitmeyen küçük bedensel takıntılarınızın zihninizin üzerindeki etkileri azalıp kaybolacaktır.

Gerçek cömertlik kimseyi sahte yardıma, daha çok gösteriş ya da cennet beklentisiyle yapılan hayra ve hasenata muhtaç bırakmayacak şekilde çalışmaktır. İhtiyaç içinde sadakaya açılan elleri çalışmaya yönlendirecek alanları açmaktır. Yaşamı bu şekilde zenginleştirmektir. Gelişigüzel yapılan davranışlar iyilik değildir. Esas olan aç gözlülükten ve gösterişten sıyrılıp Tanrının  var ettiklerinden üreterek tüm varlığa katılımcı ve kalıcı katkı yapabilmektir. Onlarında onurlu bir şekilde yaşayabilmelerine aracı olabilmektir.

Ortadoğu da bulunan ölüdeniz bir çok temiz akarsu tarafından beslenir ama bu denizin aldıklarını verecek hiç bir çıkışı yoktur. Bu sebeple kapkaradır ve içinde yaşam yoktur.

Cömertlik iyilik için atan sevgi ve şefkatle dolu bir kalbin en iyi göstergesidir.