Güzellik ve Ahenk
Tanrı her tarafta güzellikler yaratmıştır. Doğa, gözlere, kulaklara ve burunlara hitap eden muhteşem bir görüntü, ses ve kokudur.
Tüm canlılar güzeldir. Bazıları sizi ürkütebilir ancak onlarda kendilerine has güzelliklerin sahibidir. Pençeleri ve dişleri olan yırtıcı hayvanlar, ölümcül zehirleri olan hayvanlar tümü bir güzellikle yaratılmışlardır. Bu canlıların tümü Tanrının askerleridir. Dünya tüm canlılara aittir. Bazı yerler bilhassa bu tehlikeli hayvanlara aittir ve onlara verilen bu ölümcül silahlar kendilerini korumakla beraberler insanları bu bölgelere sokmamaları içindir. Ancak insan pervasızca her yere girmekte ve diğer canlıları yok etmektedir. Hatta bizzat doğanın kendisini tahrip etmektedir ve buna da medeniyet adını vermiştir. Buna izin yok. Doğa öcünü almaya başlamıştır.
Tanrı insanı kadın ve erkek olarak yaratmıştır. İkisi birbirini tamamlar. Güzellik ve sezgi kadına mantık ve kuvvet erkeğe verilmiştir. Bu şekilde erkek güzelliği korusun diye ama ne yazık ki erkek bu güzelliği de tahrip etmektedir. Ve tahrip olan kadın da sezgileri ile erkeği Tanrıya yönlendirmekten çok uzaklaşmıştır. Maalesef bu durumda ulaşılması gereken yaşamsal uyum, ahenk hedefi başarılamamıştır. Her iki cins de tutkularının ve şehvetlerinin ötesine geçememiştir. Halbuki bizden istenen sağduyulu sevgi idi, sadece üremek için verilmiş olan şehvet duygusu değildi.
Alpaslan Kuzucan